ช่วงวันที่ 8 พฤศจิกายน นายปราศจากประสพ สุรัสวดี สมัยก่อนรองนายกรัฐมนตรี เขียนเนื้อความทางเฟซบุ๊ก แสดงความเห็นหลังวันนี้มีความอลหม่านน้ำล้นท่วมหลายจุดใน กรุงเทพมหานคร จังหวัดนนทบุรี แล้วก็อีกหลายจังหวัด โดยบอกว่า
วันนี้น้ำท่วมระส่ำระสายไปหมด พวกคุณอยู่ที่แห่งไหนกัน (จ๊ะ) คุณครู ดร.โกร่ง (ศาสตราจารย์ดร.วีรพงษ์ รามางกูร) พึ่งจะถึงแก่อนิจกรรม นับเป็นความสูญเสียครั้งสำคัญในกลุ่มนักเศรษฐศาสตร์แล้วก็นักคิดแผนระดับมหภาค แล้วก็ต่อกลุ่มบุคคลที่เชื่อในการทำประโยชน์เพื่อส่วนรวมมากกว่าจะคิดถึงความแตกแยกขัดแย้งที่สังคมไทยมักผลิตขึ้นเอง (ชอบฝันร้าย)
ผมรู้จักกับคุณครูโกร่งเมื่อวัยเพียง 35 ในฐานะรองอธิบดี (กรมประมง) ที่เด็กที่สุดในประเทศ คุณครูอายุ 37 เป็นที่ปรึกษาท่านนายกฯเปรม ติณสูลานนท์ แล้วก็เป็นคณบดีคณะเศรษฐศาสตร์ที่หนุ่มที่สุดเช่นเดียวกัน ท่านได้เข้ามาพิจารณาแล้วก็แนะนำแผนการประมงหมู่บ้าน แผนปรับปรุงต่างจังหวัดอนาถาที่ผมดูแล ซึ่งแผนการนี้จัดว่าประสบผลสำเร็จอย่างดีเยี่ยม กระทั่งมีการดำเนินการโดยตลอดมาอีกแทบ 15 ปี
กระทั่งเมื่อผมอายุ 65 ปี เป็นรองนายกรัฐมนตรีจำต้องรับผิดชอบเรื่องน้ำของชาติ ท่านคุณครูโกร่งมาช่วยท่านนายกฯยิ่งลักษณ์ โดยเป็นประธานภาควิชากรรมที่มีความสำคัญในการรบเพื่อการปฏิสังขรณ์แล้วก็สร้างอนาคตประเทศ ท่านบอกผมว่า น้ำท่วมครั้งนี้พวกเรา suffer มากนะ จะปรับปรุงแก้ไขแบบธรรมดาค่อยๆเป็น ค่อยๆไปคงไม่ได้ ได้ปรึกษาคงจำต้องกู้ยืมเงิน แต่ว่าต้องการหาจากภายในประเทศ สัก 350,000 ล้าน เพียงพอไหม ต่อจากนั้นจึงถามผมว่า คิดทำเช่นไรบ้าง คงต้องมีเอกสารแนวทางออกมาก่อน ต่อจากนั้นค่อยคิดให้ลึกลงไปในกระบวนการดีไซน์พื้นฐานก็ตามใจ ผมก็บอกท่านไปว่า ได้ปรึกษาท่านนายกฯแล้ว คิดเหมือนกันเลย ทั้งสิ้นนี้ผมจะทำโดยใช้ภาควิชาผู้ที่มีความเชี่ยวชาญของไทยทั้งสิ้น จะไม่จ้างใครกันแน่เลยด้วย นึกออกว่าท่านก็หัวเราะดังๆตาม style ของท่าน สุดท้ายพวกเราก็ทำเป็นจริงๆพวกเราทำเสร็จทุ่นเงินไป 2,000 ล้านบาท แต่ว่ายังไม่วายมีคนไปฟ้อง ป.ป.ช.แล้วก็ศาลปกครองจนได้ ซึ่งสุดท้ายพวกเราก็เป็นฝ่ายถูกต้อง แต่ว่าก็ไม่ได้ทำเนื่องจากว่าโดนยึดอำนาจ (ดื้อรั้นๆ) ซะก่อน
ท่านนายกฯขอรับ ท่านรู้หรือเปล่าว่า วันนี้น้ำท่วมใหญ่ระส่ำระสายไปหมด ตั้งแต่ปทุมธานี จังหวัดนนทบุรี จ.กรุงเทพฯ แล้วก็จังหวัดธนบุรี น้ำท่วมสูงยิ่งกว่าทุกวี่ทุกวันก่อนหน้าที่ผ่านมา แล้วก็อีกสองวันก็จะยิ่งท่วมสูงมากกว่านี้อีก 20-30 ซม. (รู้ไหมนะครับ) บ้านผมหน้าบ้านท่วมหมดแล้ว (มองภาพ) วันพรุ่งยังไม่รู้จะท่วมหมดบ้านหรือไม่ ขอเรียนว่า เวลาน้ำท่วมน่ะน้ำจะมาเร็วไหลเข้าง่ายดาย แต่ว่าเวลาเอาออกนั้นยากมากแล้วก็จำต้องใช้เวลาเป็นอาทิตย์เลย นี่บำนาญผมสิบเดือนยังไม่รู้จะเพียงพอค่าดูดน้ำไหม
หลานผมถามว่า ปู่ทำไมน้ำท่วมอีกแล้ว ถ้าท่วมเยอะแยะพวกเราจะไปอยู่ที่แห่งไหน อยู่ชั้นสองหรือไม่ ผมฟังแล้วอายเหลือเกิน ถามตนเองว่าทำไมพวกเราถึงไม่สามารถที่จะคุ้มครองปกป้องแล้วก็ให้อนาคตที่มั่นคงกับเขาได้ ทำไมในชีวิตของพวกเราจึงไม่สามารถที่จะสร้างอะไรไว้ให้กับคนรุ่นหลังได้ พวกเราต้องปลดปล่อยให้เขาพบเจอชะตากรรมเองอย่างงั้นหรือ
ผมเรียกหลานสองคนมาถ่ายภาพกับเอกสาร (มองภาพ) แนวความคิดเพื่อดีไซน์ก่อสร้างระบบการจัดการจัดแจงทรัพยากรน้ำอย่างยั่งยืนแล้วก็เป็นระบบ จัดการกับปัญหาน้ำท่วมของเมืองไทย แล้วบอกพวกเขาว่า ปู่มอบให้นะ ถัดไปหนูจำต้องทำให้เสร็จให้ได้ ปู่คงหมดโอกาสแล้ว หลานผู้ชายชื่อ “ปิ่นปักผมประสพ” เนื่องจากว่าเกิดปีที่ปู่เป็นรองนายกฯ คนเพศหญิงเป็นหลานเล็กที่สุดชื่อ “ปิ่นปักผมดวงใจ” ซึ่งแปลว่า รักแล้วก็กังวลดั่งดวงใจ ท่านนายกฯกังวลอนาคตของคนรุ่นต่อไปคนรุ่นหลังอย่างไรบ้างนะครับ